“Dankzij Tjongerschans kreeg ik de kans mijn hart te volgen”

Evelien Adema (44) begon haar werkende carrière als juridisch medewerker. Op 30-jarige leeftijd kwam ze er achter dat ze iets miste in haar werk, iets waar ze als kind al van droomde. De overstap naar het ziekenhuis was een verrassende maar bleek de perfecte match. Ze werkt er nu als physician assistant op de afdeling Gynaecologie.

“Per toeval zag ik dat ze in een ziekenhuis een OK-assistent in opleiding zochten. Werken in de zorg sprak me eigenlijk altijd al aan, als kind droomde ik al van werken in een ziekenhuis, maar mijn carrière liep anders. Het ziekenhuis heeft me altijd geïntrigeerd.  

Ik trok de stoute schoenen aan en solliciteerde. Tot mij grote verassing mocht ik starten met de opleiding en kon ik ondertussen al meteen aan de slag. Ik maakte al snel de overstap naar een opleidingsplek in Tjongerschans. Ik wilde alles weten – ik ben nogal nieuwsgierig – en zo heb ik in korte tijd veel geleerd. Maar de vragen bleven komen. Wat gaat aan de operatie vooraf, waarom kiest de ene patiënt wel voor een operatie en de andere niet, hoe gaat het herstel?

Daarom was het in 2018 tijd voor de volgende stap. Op de afdeling Gynaecologie was een vacature voor physician assistant (PA) in opleiding. PA is nog een relatief nieuwe functie en ligt tussen die van arts en verpleegkundige in, zowel qua invulling als qua opleidingsniveau. Je neemt een aantal medische en medisch-ondersteunende handelingen van een arts over, zoals het uitvoeren van lichamelijke onderzoeken. Een arts heeft hierdoor meer tijd voor complexe zorgtaken.

Ook nu kreeg ik de kans mijn hart te volgen. In drie jaar tijd ging ik één dag per week naar school en werkte de andere dagen in het ziekenhuis en liep stages op verschillende afdelingen. Terwijl andere PA’s ook op de verpleegafdelingen werken, werk ik alleen op de polikliniek Gynaecologie en de behandelafdeling waar gynaecologische onderzoeken en behandelingen plaatsvinden. Omdat de functie nog vrij nieuw is heb ik veel vrijheid om te kijken wat ik kan doen en wat een gynaecoloog moet doen, zo kunnen we samen invulling geven aan de functie.

Iedere patiënt is anders. Soms moet ik iemand heel erg geruststellen omdat zij van het ergste uit gaat, een andere patiënt moet ik meer laten inzien dat de situatie toch wel ernstig is. Een groot compliment vind ik het als een patiënt specifiek naar mij vraagt, dat geeft vertrouwen. Datzelfde vertrouwen kreeg ik 15 jaar geleden van Tjongerschans toen ik besloot over te stappen naar de zorg. Prachtig toch?”